Για τα χθεσινά, οκτώ λέξεις για τον μπασκετικό Ολυμπιακό αρκούν, τι λέτε κι εσείς;
Η άνοιξη του 1988 ήταν, για μένα και για αρκετούς συνομήλικους τότε, χρονιά... γνώσεων: μάθαμε πού ήταν η Γάνδη, ποιος ήταν ο ΜακΑντού, τι εστί Τρέισερ και, κυρίως, ότι στο μπάσκετ μπορείς και να χάσεις, δεν ήταν όλα... ημέρες 1987.
Δεν γράφω για τα χθεσινά διότι όποτε κάνω, θετικό ή αρνητικό, απολογισμό, την επόμενη... κλαίμε (χεχε). Αλλωστε... ξέρετε!
Στο Ρεάλ Μαδρίτης – Γιουβέντους ξεχώρισα πέντε παραμέτρους.
Τρίτη 12 Μαΐου, ώρα 15:10, ξεκινάω να γράψω τη στήλη έχοντας περάσει μια ημέρα τη 10ημερη αντισταμινική ένεση το πρωί,
Εξαιρετικό το Σάββατο με τρία ταμεία (θα έβγαινε και τέταρτο αν σκόραρε –έπαιζε από νωρίς με δέκα) η Ζόιβνιλ): Γκρασχόπερ (1.99) στο μονό, goal/goal στα ματς των Φενέρ (168) και Μουσκρόν (1.67)